Sukulentlerin evde nasıl bir bakıma ihtiyacı var?

Sukulentler büyük miktarda su depolayabilecek dokulara sahip bitkilerdir. Doğada kurak iklimlerde, çoğunlukla çöllerde yetişirler. Aynı zamanda birçok amatör bahçıvan, pencere kenarlarında evcilleştirilmiş sukkulent türleri yetiştirmekten mutluluk duyar. Sukulentlerin evde büyürken ne tür bir bakıma ihtiyacı vardır?

Zorla güzellik

Bahçıvanlar sulu meyveleri iyi bir sebepten dolayı severler. Çoğu oldukça dekoratiftir. Ve bu dekoratif etki, her şeyden önce bitkilerde kuraklık koşullarına uyum sağlamalarına izin veren özel mekanizmaların varlığından kaynaklanmaktadır: daha az nemi buharlaştırın, uzun süre saklayın, kavurucu güneşe ve hayvanlara dayanın.

• Yoğun mumsu bir film, dikenler, tüylenme, azaltılmış gövdeli yaprakların rozet yapısı ve yuvarlak yaprak şekli buharlaşmayı azaltmanın yollarıdır.
• Kalın, etli gövdeler ve bunların yokluğunda büyük nervürlü gövde, nem rezervleri için rezervuarlardır.
• Yaprakların soluk rengi, kırmızı pigmentasyonu kavurucu güneşten korunmadır.

Aynı zamanda, sulu meyveler kökene göre birleşmiş değildir, çok fazla güneşin ve az nemin olduğu dünyanın farklı yerlerinde bulunabilirler. Doğada kendilerini hayvanlar tarafından yenilmekten korumak zorunda kalıyorlar, pek çoğunun bunun için doğal adaptasyonları var:

• dikenler;
• zehirli veya acı meyve suyu;
• taşlara ve hatta hayvanlara dış benzerlik.

En ünlü sulu meyveler:

• taş çiçeği (echeveria);
• sedum (sedum);
• Yeşim bitkisi (yeşim bitkisi);
• aloe;
• Kalanşo;
• çoğu kaktüs türü.

Sukulentler nem biriktirme şekillerine göre iki türe ayrılabilir:

• gövdeli bitkiler (sapların özel kıvrımlarında nemi biriktirir) - süt otu ve kaktüsler;
• yapraklı (yapraklardaki nemi koruyun) - echeveria, aloe, haworthia, litops, genç, sedum.

Bu arada, bir tencerede birer birer değil, sulu meyveler yetiştirebilirsiniz. Farklı şekil ve renklere sahip çeşitli çeşitlerin etli karışımı çok daha dekoratif görünecektir. Bu tür bileşimler hazır olarak satın alınabilir veya bağımsız olarak oluşturulabilir. Örneğin, geniş bir seramik kapta kaktüs, haworthia, gasteria, lihops, echeveria'yı toplayın, onlara pachyphytum, sedum, yeşim bitkisi, monantes ekleyin, kompozisyonu dekoratif taşla süsleyin, yüzeye küçük çakıl taşları veya ağaç kabuğu serpin - elde edeceksiniz neredeyse tüm yıl boyunca gözleri memnun edecek şekil ve renklerin uyumlu bir karışımı.

Yılın zamanına bağlı olarak bakım

Sulu meyvelere uygun bakım ve rahatlığı sağlamak için, onlar için yaşam alanlarının tanıdık mikro iklimini evde yeniden yaratmak önemlidir. Bu nem miktarı, ışık ve sıcaklık için geçerlidir. Burada bir gerçeğin daha hesaba katılması gerekiyor: Kış, hava sıcaklığının düştüğü ve bitkilerin hayati süreçlerinin büyük ölçüde yavaşladığı, sulu meyveler için doğal bir uyku dönemidir. Hava sıcaklığının çok keskin bir şekilde yükseldiği yaz aylarında da bir dinlenme dönemi meydana gelebilir.

Genel olarak sulu meyveler iyi ışığa alışkındır ve oldukça yoğun ısıyı tolere edebilir. Işık eksikliğini iyi tolere etmezler: uzarlar, bükülürler ve yaprakların doğal rengini kaybederler. Çiçekli çeşitler bu koşullar altında çiçek açmaz.Aşırı güneşe maruz kalırlarsa yanabilirler; bazı türler koyu kırmızı koruyucu bir pigment üretir. Bu, sulu meyvelerin çok sıcak olduğunun bir işaretidir.

Tavsiye

Güneş yanığından kaçınmak, ancak ışık miktarını büyük ölçüde azaltmamak için, sukulent saksılarını camdan uzağa, pencerenin kenarına doğru yerleştirin. Ya da daha iyisi, pencerenin önündeki bir masanın veya şifonyerin üzerinde.

Bu durumda, havanın nemi düşük olmalıdır - sulu meyvelerin alıştığı gibi. Buna göre yüksek hava nemi gerektiren ve sulamayı seven çiçekler komşu olarak uygun değildir. Doğal sulamayı taklit etmek için, sulu meyveleri yalnızca toprak topu kuruduğunda sulamak önemlidir. Sulama bol olmalı, ancak çöl koşullarında olduğu gibi nadir olmalıdır.

• Büyüme mevsimi.

Çoğu zaman bu süre Mart-Nisan'dan Ekim-Kasım'a kadardır. Şu anda optimum sıcaklık 25-35 derece olacaktır. Bu dönemde sulu meyveleri ayda bir kez düşük azotlu gübrelerle beslemeniz gerekir. Özellikleri bakımından doğal olana yakın (yağmur veya havadan yoğunlaşan) suyla sulanmaları gerekir. Bu nedenle tuz oranı düşük suya ihtiyaç vardır. Damıtılmış, eritilmiş, yağmur veya şişelenmiş su olabilir. Aktif büyüme mevsimi boyunca, sulu meyvelerin sulanması yaklaşık haftada bir kez yapılmalıdır, eğer bu süre zarfında toprak topunun kuruması için zaman varsa. Değilse, o zaman biraz daha az sıklıkta. Toprak daha hızlı kurursa bitkilerin daha sık sulanması önerilir.

• Dinlenme süresi.

Kasım-Aralık'tan Şubat-Mart'a kadar çoğu sulu meyve, tüm bitki örtüsü süreçlerinin büyük ölçüde yavaşladığı uyku halindedir. Bu durumda bitkiler için +15 derece yeterli olacaktır.Bu dönemde besleme yapılması tavsiye edilmez. Dinlenme sırasında, sulu meyveler ayda bir defadan fazla sulanmamalıdır, çünkü hayati aktiviteyi sürdürmek için daha büyük miktarda sıvı (bu bitkilerin nem depolama yeteneği göz önüne alındığında) gerekli değildir.

Kışın, etli saksıları bardağa yaklaştırmak daha akıllıca olacaktır. Bu, ışık miktarını artıracak ve etraflarındaki hava sıcaklığını biraz azaltacaktır. Ayrıca soğuk, bazı sukulent türlerinin çiçeklenmesi için vazgeçilmez bir durumdur.

Üreme ve transplantasyon

Sulu meyveleri büyüme döneminde yeniden dikmek gerekir - en iyisi ilkbaharda. Toprağın hava ve nemin iyi geçmesine izin vermesi önemlidir. Bu nedenle yapraklı toprak, humus, kum ve perlit karışımından oluşmalıdır.

Sulu meyveler tohumlar veya bitki parçaları ile çoğaltılabilir. İkinci yöntem daha kolaydır ve bu nedenle daha yaygındır. Bunlar yapraklar, kesimler, yaprak rozetleri, filizler, bebekler olabilir - her türün kendi üreme yöntemi vardır, ancak bunlardan herhangi birinde köklenme oldukça kolaydır. Gerekli kısmın yaklaşık 1 cm kadar toprağa gömülmesi ve optimum sulamanın sağlanması yeterlidir.

Hastalıklar ve zararlılar

Etli meyveler için en tehlikeli zararlılardan bazıları koksid zararlı grubudur:

• ölçekli böcekler;
• ölçekli böcekler;
• sahte ölçekli böcekler;
• keçeler;
• daktilopitler.

Son derece üretkendirler ve aynı zamanda koruyucu bir kaplamaya sahiptirler, bu da onları kontrol etmeyi çok daha zorlaştırır. Onlarla enfeksiyon olasılığının en yüksek olduğu ithal bitkilerde veya turistlerin tropik enlemlerden getirdiği bitkilerde bulunur. Zararlılarla ilgili sorunlardan kaçınmak için etliyi ayrı bir pencere kenarında bir ay karantinaya bırakmak gerekir.Bu dönemde böcek larvalarının görünümünü dikkatlice izlemek, biriktikleri yerleri dikkatlice incelemek önemlidir: yaprakların koltukları ve damarları, gövdeleri ve gövdeleri. Bununla birlikte, bazı haşere türleri kök sistemine saldırır, bu nedenle bitki baskı belirtileri gösteriyorsa, yalnızca kökleri topraktan kurtararak tespit edilebilirler.

Zararlıların başka nerede ortaya çıkmasını bekleyebilirsiniz?

• Sokaktan - yaz aylarında bitkileri açık havada tutarken.
• Bir çiçekçi arkadaşımın kıyafetlerinden.
• Ofisten (buradaki çiçekler genellikle dağınıktır).
• Buketlerden, özellikle uzun süreli taşıma için işlenmemiş olanlardan (yerel bitki örtüsü).
• Yeşillik, meyve veya sebze ile.
• Sulu meyveleri ekmeden önce sterilize edilmemiş bir toprak karışımıyla.

Bu zararlılarla mücadele etmek için, eğer hala sulu meyvelerde bulunuyorlarsa, aşağıdaki böcek ilaçlarını kullanabilirsiniz:

• "Aktara";
• "Aktellik";
• "Fosbecid."

Sukulentlerde en sık görülen hastalıklar kök veya kök çürüklüğüdür. Bu hastalıklar mantardır, dolayısıyla çoğu durumda bitkinin ölümüne yol açarlar. Bitkinin etkilenmemiş bir kısmını bulup yeniden dikmek çok nadir mümkündür.

Zararlıların çoğalması veya hastalıkların ortaya çıkmasıyla ilgili sorunların çoğu, sulu meyvelerin yanlış bakımından kaynaklanmaktadır. Bu nedenle sıcaklık ve nem koşullarını korumak, bitkileri temiz tutmak, pencere kenarında kalabalıklaşmaktan kaçınmak, odayı havalandırmak, önleyici tedaviler yapmak çok önemlidir. Ve sonra sulu meyveler, güzel görünümleri ve bol çiçeklenmeleri (eğer türler çiçek açıyorsa) sahiplerini memnun edecek. Sonuçta, özünde, etli bir bitkiden daha iddiasız bir iç mekan bitkisi bulmak zordur.