Mutfaktaki hoş olmayan kokuyu unuttum: çöpün 2 kovaya basit bir şekilde ayrılması yardımcı oldu

Bir arkadaşım bana patates kabuklarını ve tohumlarını ayrı bir torbaya koymamı tavsiye etti. Atıkları ayırmaya yönelik hayat tüyosu, ailemizde hemen kök saldı. Çok uygun olduğu ortaya çıktı. Mutfaktaki hoş olmayan kokuyu unuttum. Artık çöp poşeti de almıyoruz.

Çöpü 2 kovaya ayırıyoruz

Hayatım boyunca çöpün kötü kokan, kirli ve iğrenç bir şey olduğu inancıyla yaşadım. Günde 1-2 kez, hatta yaz aylarında daha sık çıkarılması tavsiye edilir. Her seferinde çantanın oldukça etkileyici olduğu ortaya çıktı. Ve bunların hepsi arka arkaya her şeyin kovaya uçması nedeniyle: plastik şişeler, kabuklar, tabaktan kalan yiyecekler, kola kutuları, yumurta tepsileri vb. Çöpün çöpten farklı olduğuna dair bir anlayış yoktu.

Yiyecek atıkları hızla bozulur ve hoş olmayan bir koku yaymaya başlar. Ancak düşünürseniz çöp kutusundaki hacimleri ihmal edilebilecek kadar azdır. Artan yiyecekleri şişelere ve her türlü ambalaja karıştırarak “kir” miktarını kendimiz arttırıyoruz.

Şimdi bunu farklı yapıyorum. Temizlik malzemelerini ve bozulabilecek her şeyi ayrı bir küçük kovaya koydum.

Eylemlerin algoritması basittir:

1. Mutfakta bir çöp kutusu yerine iki tane var.
   
2. Atıkları kovalara ayırıyoruz.
3. Küçük bir kovayı bir tişört çantası veya başka bir şeyle kapatıyoruz. İçine sadece yiyecek artıkları atıyoruz: yarısı yenmiş yulaf lapası, kemikler, çürük meyveler vb.
4. Dışarıya çıktığımızda küçük kovanın içindeki çöpleri yanımızda alıyoruz.Çöp konteynerine ya da çöp kutusuna atıyoruz. Özel ev sakinleri için daha da kolay. Atıkları kompost çukurunda çürümeye bırakabilirler.
5. Geriye kalan her şeyi büyük bir kovaya koyuyoruz: gereksiz içecek şişeleri, ev kimyasalları, karton ambalajlar, tepsiler vb. Kabı kovaya atmadan önce durulayın ve ezin. O zaman kovadan koku gelmeyecek. Kesinlikle kelimesinden.

Üç C Kuralı

Atık ayrıştırma konusunu uzun zamandır duyuyorum. Pek çok ünlü isim, çöplerin farklı poşetlere konularak özel çöp kutularına atılmasını savunuyor. “Malların” balkonda veya kilerde saklanması tavsiye edilir. Faydalı bir şey elbette. Ancak bu tür yöntemler kesinlikle ailemize uygun değildir. Dairemiz küçük ve kocam ve ben akşam geç saatlere kadar çalışıyoruz. Atıkları söküp depolayacak zaman ve yer yok.
Görünüşe göre 2 kapla daha basit ve daha kullanışlı bir yöntem daha var.

Ev sıralaması yalnızca üç “C” kuralına uyulması ile sınırlıdır:

1. Durulmak.
2. Kuru.
   
3. Düzleştirmek.
   

Yani “2” numaralı çöp kutusuna yönelik her şeyi yıkar, kurutur ve ezeriz.

Bu yerden tasarruf sağlar ve hoş olmayan kokuları ve küflenmeyi önler. Kurala uymak zor değil; açıklaması daha uzun sürüyor. Çok yakında "çöpe" karşı tutum çarpıcı biçimde değişecek.

Attığımız şeylerin çoğu çöp değil, geri dönüştürülebilir maddeler!

Evde bir soda şişesini durulayın – 3 saniye. Bundan sonra hiçbir koku almıyor. Amacına hizmet eden şişe fabrikaya gidecek ve burada plastik mobilya, kepçe, kova veya başka bir şeye dönüştürülecek.

Katı atıklarla ilgili bundan sonra ne yapmalı?

Kocam ve ben katı atıkları 2. konteynırdan en yakın geri dönüşüm toplama noktasına götürüyoruz.Orada sıralıyoruz: kartonu, plastiği, alüminyumu vb. ayırıyoruz.

Prensip olarak atıkların ayrı toplanması için çöp kutuları kullanmıyoruz.

• Öncelikle toplama noktasından çıkan çöpler kesinlikle genel çöp sahasına gitmeyecek, geri dönüştürülecektir.
• İkincisi, evsel atıkların yerinde ayrıştırılması çok daha uygundur. Evde bazılarının yaptığı gibi 5 ya da 10 kova değil, sadece iki kova var.

Biraz zaman alır. Sıralama dahil bir yolculukta bir buçuk saat harcıyoruz. Ayda bir veya birkaç bu tür gezi olabilir. Her şey büyük kovanın ne kadar hızlı doldurulduğuna bağlı. Güzel bir bonus olarak geri dönüştürülebilir atıkların ayrıştırılması için size ödeme yapılıyor. Kilogram olarak sayılır. Farklı atıklar farklı şekilde değerlendirilir. Ortalama olarak her şey yaklaşık 100-200 rubleye mal oluyor. Evet biraz. Ancak atıklardan servet kazanma hedefi peşinde değiliz. Aldığımız az parayı çocuklara dondurma almaya harcıyoruz.
İki kovaya ayırmak hayatımızı birçok yönden kolaylaştırdı. Günde 1-2 kez düzenli olarak küçük bir torba gıda atığı dışarı alınır. Mağazaya gittiğinizde yanınızda götürmenizde sakınca yoktur. Her türlü çöp kutusuna kolaylıkla sığar. Kocaman çöp torbaları kötü bir rüya gibi unutulup gidiyor. Ama asıl mesele farklı. Yarısı kadar çöp üretmeye başladık. Ambalajın ne kadar yer kapladığını gördükten sonra kocam ve ben toplu kaplarda (yumurta, kurabiye, dilimlenmiş tepsiler vb.) yiyecek almayı bıraktık. Büyük eviniz olan gezegeni önemsediğinizi ve çocuklara iyi bir örnek oluşturduğunuzu bilmek güzel.