Bölge artık kokmuyor. Yarım saat içinde kır tuvaletindeki hoş olmayan kokuyu nasıl giderdim?

Kır evi sahipleri acımı çok iyi anlayacaklardır. Kır tuvaletindeki hoş olmayan koku nasıl giderilir?

Yaşamak imkansızdır: "Yalnız düşünmek için bir eve" giriyorsunuz ve gözleriniz sulanıyor. Aroma öyledir ki ayaklarınızı yerden keser. Yıllardır etkili bir yöntem arıyordum. Birkaç yöntem denedim; bazı yönlerden işe yaradı, bazı yönlerden ise yaramadı. Ve sonunda mükemmel olanı buldum.

Bugün size “araştırmamın” sonuçlarından bahsedeceğim. Okuyun, benimseyin, kullanın.

İyi havalandırma

Tuvaletimde cam pencere vardı. Ve bunun havalandırma için yeterli olduğunu düşündüm. Ve ne? Herkes için böyle!

Ama sonra konuyu incelemeye başladım ve şunu fark ettim: Pencereler, özellikle de camlı olanlar saçmalık. Hava camdan nasıl geçecek? Bu doğru, mümkün değil.

Kapının üstündeki pencereyi duvarın tamamı boyunca genişlettim ve camı çıkardım. Sineklerin uçmasını önlemek için içini ağla doldurdum. Ve hemen nefes almak daha kolay hale geldi!

Alt kısımda yan havalandırma yaptım. Duvarlarda yerden 30 cm yükseklikte delikler açtım ve üzerini de file ile kapladım. Neden bu kadar düşük? Yani yükseklik farkı var. Tavanın altındaki ve zeminin üstündeki pencereler, kokuları mükemmel şekilde dışarı çeken bir hava akımı oluşturur.

Son adım egzoz havalandırmasıydı. Egzoz borusunu doğrudan fosseptik çukuruna götürdüm.Ne için? Kokuları gidermek için! "Aroma"nın ana kaynağı alt kısımdadır. Kokunun büyük bir kısmı egzoz borusu yoluyla giderilirse tuvaletteki hava daha temiz olacaktır.

Ne yapalım

100 mm'lik plastik boru kullandım.

1. Borunun çapına göre çukur döşemesine delik açtım.
2. Mağazadan satın aldığım uzun bir parçayı iki dirsek yapmak için üç parçaya böldüm.
3. 0,5 m derinliğe kadar deliğe kısa bir boru parçası yerleştirdim, açıyı 90'a bağladım^Ö.
4. Tüm bu yapıyı kelepçelerle sabitledim.
5. Boruyu dışarı çıkarıp bir dirsek daha yaptım.
6. Uzun bir boru parçasını çatının üzerinde yaklaşık 0,5 m yükselecek şekilde bağladım, daha da yükseğe çıkmak güzel olurdu ama yeterli borum yoktu.
7. Yaprakların uçuşmasını önlemek için bir şemsiye koydum.

Sonuç olarak tuvalette neredeyse hiç koku yoktur.

Yöntemin ana dezavantajı

Kokuyu gidermiyorsun. Onu tuvaletten çıkarıp sokağa çıkarıyorsunuz. Daha doğrusu avluya. Akşamları pencereleri açıyorsunuz ve temiz hava yerine o. Aynı şey.

Ve hiç koku olmamasını istedim. Bu nedenle arama devam etti.

Geleneksel yöntemler

Bir komşumun tavsiyesi üzerine bu yöntemi denedim. Burada her şey basit. Tuvalete her ziyaretten sonra, fosseptik yüzeyine biyolojik olarak parçalanabilen ve higroskopik bir şey serpmeniz gerekir.

Uygun:

• çimen – taze kesilmiş veya kurutulmuş;
• talaş;
• kül;
• turba;
• düşmüş yapraklar.

Buradaki mantık açıktır. Bir organik madde tabakası, havanın çukurun içeriğine erişimini engeller. Pis dumanlar aşağıda kalır ve dışarıdan gelen koku minimum düzeydedir.

Aynı zamanda talaş ve çimen agresif bir ortama maruz kaldığında hızla çürür ve fazla hacim oluşturmaz. Bu teoride. Pratikte işler biraz farklıdır.

Komşu özellikle domates üstlerini ve ısırgan otunu tavsiye etti. İddiaya göre bu bitkiler gübre sineklerini uzaklaştırıyor, bakterileri öldürüyor ve karmayı temizliyor.

Dürüst olacağım: Hiçbir fark görmedim. Belki benim domateslerim farklıdır ya da ısırgan otu özeldir, ama tuvalet tamamen normal buğday çimi ile aynı kokuyordu. Ve sinekler hâlâ oradaydı.

Ancak talaş iyi çalıştı: hacmi küçüktü ve fosseptik yüzeyi sürekli bir tabakayla kaplıydı.

Ash daha da iyiydi ama bu kadarını kaldırabilir misin? Sonbahardan ve soğuk bahardan kalan bir miktar vardı ama çok azdı.

Yöntemin dezavantajları

Komşu, üst kısımların hızla çürüyeceğine ve herhangi bir hacim sağlayamayacağına dair güvence verdi. Bu doğru değil!

Bütün bu samanlar uzun süre ve sıkıcı bir şekilde çürüyor, çukur birkaç kat daha hızlı doluyor. Evet, daha az koku var. Ama elektrikli süpürgeleri üç kat daha sık aradım.

Bazı insanların fosseptik çukurunun çürümüş içeriğini gübre olarak kullandığını insanlardan duydum. Ne diyeceğimi bile bilmiyorum.

Hiçbir durumda toprağı insan dışkısıyla gübrelememelisiniz. Bu arada domuz eti de var. Burası mahsul üzerinde "sürünen" bakteri ve helmintlerin üreme alanıdır.

Bahçenizi gübrelemek istiyorsanız inek, at gübresi veya humus bitkisi kullanın.

Bir diğer dezavantajı ise zahmetli olmasıdır. Tuvaleti her ziyaret ettikten sonra bir spatula alıp serpmeniz gerekir. Bu yetişkinleri rahatsız etti ama çocuklar unuttu. Ama işte burada: Birkaç kez kaçırdım - işte bu, tuvalette yine hoş olmayan bir koku hüküm sürdü.

Diyet takviyeleri

Bu yöntemi internette buldum. Açıklamaya göre her şey harikaydı: mucize bir ilaç satın alıyorsunuz, onu bir deliğe döküyorsunuz ve koku kayboluyor.

Üreticilerin sunduğu ürünler gerçekten organiktir. Bunlar insan dışkısında yaşamaya adapte olmuş bakterilerdir. Fosseptik çukuruna girdikten sonra çoğalmaya ve içerikleri neredeyse hiç kokusu olmayan humus ve sıvıya dönüştürmeye başlarlar.

Organik ürünler üç türe ayrılır:

• Aerobik bakteriler.

Yani hayatta kalabilmek için havaya ihtiyaç duyan bakteriler. Sadece açık çukur tuvaletler için uygundur. Ürünü deliğe dökersiniz (veya dökersiniz), üreticinin belirttiği koşulları yaratırsınız ve bir süre sonra koku kaybolur ve kanalizasyon hacmi azalır.

• Anaerobik bakteri.

Bu mikroorganizmaların havaya ihtiyacı yoktur. Ürün kapalı fosseptikler için tasarlanmıştır. Bu tür kaplarda çok az oksijen bulunur ancak anaerobik bakterilerin umurunda değildir.

• Biyoaktivatörler.

Bunlar dışkıyı hızla işleyen özel enzimlerdir.

Hemen şunu söyleyeceğim: Açık bir ocağım var, bu yüzden anaerobik maddeleri kontrol etmedim. Bu ürün hakkında hiçbir şey söyleyemem.

Ve aerobik bakteri içeren ürünlere serpildi. Harika şeyler. Gerçekten ürüyorlar ve fosseptik çukurunun içeriğini gerçekten ayrıştırıyorlar. Amonyak ve hidrojen sülfit kokusu neredeyse tamamen ortadan kalktı. Tuvalet nem ve bataklık kokuyordu. Menekşe de değil ama sonuçtan memnun kaldım.

Biyoaktivatörleri de denedim. Bakterilerden daha kötü çalışırlar ve etkileri kalıcı değildir. Ancak bir sonuç var: Koku azaldı, çukurdaki dışkı hacmi önemli ölçüde azaldı.

Ve şimdi eksileri hakkında

Birçoğu.

Bakteriler canlılardır. Ve oldukça kırılgan. Ortamın belirli bir sıcaklığına, nemine ve kimyasal bileşimine ihtiyaçları vardır.

Benim asıl sorunum nemdi. İlacın talimatlarında her 2-3'te bir deliğe bir kova su dökülmesi gerektiği belirtiliyordu. Benim için zor değil - sık sık kulübedeyim. Ve sadece hafta sonu için gelenler bunu sakıncalı bulacaktır.

Kimyasal bileşimi anlamak kolaydı. Daha önce karısı, bulaşıkları ve zemini deterjan ve alkali ile yıkadıktan sonra çukura su döküyordu.Tuvalete mucize bakterileri "ekledikten" sonra eşim bu tür pislikleri bahçenin dışındaki boş bir alana atmaya başladı. Evet, zor değil. Ancak bu ekstra bir yüktür.

Peki, sıcaklık. Dondurmak bakterileri öldürür. Bu konuda yapabileceğin hiçbir şey yok. Bu çare yalnızca sıcak havalarda işe yarar.

Kimyasallar

Bu benim favorim. Evet, çevre dostu değil. Ancak hızlı, verimli ve sorunsuz.

Bu tür ilaçlara denir: fosseptik bakım ürünleri, septik tank temizleyicileri.

Bileşim formaldehit, ağartıcı, nitratlar ve diğer agresif kimyasalları içerir. Dışkı ile reaksiyona girerek onları karakteristik bir kokusu olmayan, bulanık, kalın bir "çamur"a dönüştürürler. Aynı zamanda tüm bakterileri öldürür ve böcekleri uzaklaştırırlar. Tuvaletimde sinek yok.

Bu tür araçları kullanmak çok basittir. Sadece ilacı çukura dökmeniz, bazen reaksiyonu aktive etmek için su eklemeniz gerekir.

Dezavantajları ortada

Fosseptikteki atıklar zehirli hale gelir. Tuvaletim bahçeden uzakta olduğundan mahsulün topraktan zararlı hiçbir şeyi emmeyeceğinden eminim. Sitenin arkasında boş bir arsa var, bu da komşular için endişelenmenize gerek olmadığı anlamına geliyor.

Tuvalet farklı bir yerde olsaydı bakteriyel ürünler kullanırdım. Daha zor ama daha güvenli.

Kişisel buluşum

Fosseptik çukurunun doluluk seviyesi ağaçlar nedeniyle mükemmel şekilde azaltılmıştır. Çukurum, duvarın üst kısmında boşluklar bulunan tuğlalarla kaplı. Nem kısmen zemine girer ve drenaj, derin yeraltı suyuna girmeyecek bir seviyede bulunur.

Tuvaletin yanına süs söğüt ve kırmızı akçaağaç diktim. Ağaçlar büyüyüp tam teşekküllü bir kök sistemi geliştirdiğinde nem çekmeye başladılar. Artık atıklar çukurdan birkaç kat daha hızlı ayrılıyor. Tabii koku da azaldı.

Bana tuvaletin yanına ceviz dikmem önerildi ama riske girmedim. Çukurdan neyin meyveye dönüşeceğini asla bilemezsiniz. Nemi seven süs ağaçlarını seçtim. Güzel bir görünüm yaratır, tuvaleti kamufle eder ve gölge oluştururlar.